Eg bevegar meg veldig mjukt. Mjukt inni hjerta mitt. Kanskje du ikkje kan sjå at eg bevegar meg? Det skjer nemlig på ein heilt annan måte. Bevegelsane er heilt annleis enn du hadde trudd. Eg stryk deg når eg bevegar meg, og på samme tid er eg heilt stille. Merkar du stillheita mi? Merkar du at stillheita mi har enorme bevegelsar? Dei er dei største du har sett, enno du er usikker på om det verkeleg er bevegelse. Eg frydar meg. Eg frydar meg over det eg er. Eg er berre her, inni stammen min. Greinene mine, dei flikkar rundt, i alle retningar, glitrar. Dei overraskar med bevegelsar som du fyrst ser etter at dei har skjedd.